توبه‌ام توبه نشد هر چه که همّت کردم            من به ستاری تو سخت جسارت کردم

هر چه تو دوست شدی با من آلوده ولی            بی‌حـیاتـر شده با نـفـس رفـاقـت کردم

رمضان است و دل از خواب نکندم افسوس            مثل هر سال من از لطف تو غفلت کردم

من از این فلسفۀ روضه از این فیض عظیم            به هـمین تـشنگـی ساده قـناعت کردم

روزه هم چشم مرا باز نکـرده، نکـند            عـادتـم بود اگر هـر چه عـبادت کردم

هر چه هـستم سـر دلـدادگی‌ام می‌مانم            روزه‌ام را فـقط افطار به تربت کردم

خـواستم از عـطـش روزه بـگـویم اما            از لب تشنه‌اش احساس خجالت کردم

روزه‌ام روضه شد و روضه مرا می‌کشدم            یـاد آن تـشـنه لب کرب وبلا می‌کشدم